De slak

Vandaag stond de reis naar Denemarken op het programma. We hadden lekker geslapen bij Ruben en Inge en konden half tien wegrijden. Wat een dag zou het worden.....
Eerst maar eens een cache. Er stond een record op ons te wachten tenslotte: drie landen in één dag. Chantal had gezien dat er een oppikker langs de ringweg van Emmen lag. Dat was dan ook het enige dat vandaag snel ging.....
Het eerste stuk naar Bremen was over een provinciale weg waar inhalen eigenlijk niet mogelijk was. De navigatie gaf als aankomsttijd half vier aan. Onthoud dit even! Yenthe wilde graag muziek luisteren. Geen probleem. Ik had een USB stick met uren muziek erop meegenomen. Madam wilde maar twee dingen: Efteling (tet tet tet tet tet tet tet teddeh) en Dikkie Dik en zijn vriendjes. Toepasselijk bleek haar favoriete nummer De Slak te zijn. Omdat er nogal wat vrachtwagens en bussen op de weg waren, schoot het niet echt op. Uiteindelijk kwamen we op de snelweg. Nou ja, een lange rij betonplaten wat moest doorgaan voor een snelweg. Tot Bremen liep het wel aardig. Chantal wilde ook wel even rijden en vlak voor Hamburg moest er toch getankt en geplast worden. Zo kon de wissel plaats vinden. Ineens was het een stuk drukker en Chantal moest alle zeilen bijzetten om de goede banen te halen. Het ene knooppunt was nog niet voorbij of het volgende diende zich al weer aan. Ik mopperend er naast. “Denk na... Let op.... Geef ruimte.” Het gaat bij ons in de auto echt zoals alle boekjes beschrijven. Ik rij als een Marsmannetje en Chantal als de Venus van Hamburg. En toen....en toen..... file! En niet zo’n klein beetje ook. De navigatie gaf ondertussen kwart over vijf aan, maar na de rotzooi rond Hamburg (wegwerkzaamheden waar de Haagse tramtunnel een peuleschilletje bij is) was het al half zeven. We wilden nog een cache in Duitsland doen. Chantal wilde wel weer ruilen (vrijwel alleen maar in de file gestaan, maar het gebaar telt. Toevallig lag er een TB hotel redelijk dichtbij de snelweg, dus daar maar weer gewisseld. Cache gelukkig vlot gevonden.
Voor de Deense grens nog eens 30 km aan werkzaamheden (en dan klagen wij in het Westland...), natuurlijk samengaand met een fikse file......zucht. Ondertussen was de aankomsttijd opgelopen tot na zeven uur. En Dikkie Dik met zijn vriendje Slak bleef maar zingen: “Hij loopt geen kilometers maar hele klein milli milli millimeters. Toch maar even het reisbureau en het bungalowpark gebeld over onze vertraging. Na acht uur kon de sleutel bij de bowling opgehaald worden, gelukkig.
Over de grens maar even een snelle hap gegeten en Yenthe kon zich even uitleven in de speeltuin. En dan eindelijk om kwart over acht werd de bestemming bereikt. Ook maar even een ijsje genomen om af te koelen. Yenthe wilde geel (banaan). Werd er een roze suikersausje overheen gedaan. Pollewoppie helemaal over de rooie! Uiteindelijk wilde ze papa’s ijsje dan wel. Met gewoon dezelfde saus erop...... Begrijpt u het? Begrijp ik het!
Een Deense cache moest ook nog even gedaan worden. Op het park zelf lukte dat niet ( die bleek later op het dak van de plaza te liggen), gelukkig kon Chantal er iets verderop nog wel eentje loggen. Een andere cacher logde na haar. Er zijn opvallend veel geocachers hier. Zondag een mini-event op het strand.
Huisje is prachtig en van alle gemakken voorzien. Omgeving is mooi. We zitten niet zo ver van de Noordzee vandaan, maar toch ziet het er weer heel anders uit dan in Nederland bij de kust.