Greenwich

Zo het is weer mijn beurt om een verslagje te schrijven. Gisteravond was ik erg moe en heb ik volgens Har weer gepraat in m’n slaap. Ik zei…badaboemba, komt uit de Dr.Who serie en ben hier blijkbaar in m’n slaap nog mee bezig geweest. Harrie moest er natuurlijk weer erg om lachen.
Vanochtend hebben we na het ontbijt nog een uurtje extra rust gehouden, voordat we op pad gingen richting Greenwich. We waren van plan om met de boot over de Thames te gaan, maar aangezien het toch wel erg koud was besloten we met de DLR te gaan. Dit is een speciaal aangelegde treinverbinding richting het havengebied van Londen.
In Greenwich aangekomen besloten we een WhereIGo cache te gaan wandelen langs alle belangrijke plekken. Dit doe je met behulp van de GPS waarop je op ieder punt informatie over de bezienswaardigheid krijgt te zien op je beeldscherm. Helaas is dit systeem nog steeds niet helemaal goed en ging het halverwege mis, zodat we alle opgeslagen gegevens kwijt waren, waardoor we weer helemaal naar het beginpunt moesten. Dit hebben we maar niet gedaan en zijn toen maar wat andere geocaches gaan doen. We hebben onder andere een bezoek gebracht aan de 0-meridiaan, waar Greenwich vooral om bekend is. De 0-meridiaan is een denkbeeldige lijn die ooit door een afspraak is ontstaan om beter te bepalen waar je op de aarde bent. Om op het punt van de 0-meridiaan een foto te kunnen maken rekenen ze wel 7 pond! Ach, ja je moet ergens je inkomsten vandaan zien te halen. Natuurlijk hebben wij dit als toerist ook gedaan, maar wat ons wel opviel was dat de gps op dit punt niet exact West 00.00.000 aangaf. Na wat lezen van informatie klopt dit, omdat de gemaakte afspraak over de meridiaan werkt met een ander stelsel, dan waar we tegenwoordig mee werken. Daarom ligt de echte 0 met ons GPS systeem ongeveer 100 meter verder. Natuurlijk hebben we ook hier een foto gemaakt, want het is toch wel leuk om te zien!
Hierna zijn we Greenwich verder gaan bekijken en hebben een bezoekje gebracht aan de Greenwich market. Ik dacht dat dit een grote markt met allerlei snuisterijen was, maar wat bleek alleen maar eettentjes!! Teleurgesteld nam Har mij mee naar de Starbucks om gelijk even warm te worden met een hot chocolat en een Cinnamon Swirl. Kaneel hoor ik jullie denken?! Ja, ik had er zo‘n trek in dat ik de allergie even voor lief nam. Maar ja, het is nu avond en zit ik inderdaad weer onder de kleine rode bultjes. Voor mij dus geen kaneel meer deze vakantie. Ondanks dat heb ik er wel van genoten.
Inmiddels hadden we er al een hele wandeling op zitten en werd het tijd om terug te gaan richting het hotel om daar nog even rust te houden, voordat we wat gingen eten in Covent Garden. Op de terugweg van Covent Garden zagen we op het metrostation een klein zwart muisje lopen, die lekker zat te eten van de restjes die mensen achter hadden gelaten. Geinig gezicht, maar een paar meiden begonnen echt te gillen en je kon wel zien dat de muis absoluut niet bang was, want hij rende juist in hun richting! Over de underground gesproken, toch knap wie dit heeft uitgevonden al die gangetjes van en naar andere perrons en alles loopt ook nog op rolletjes!
Morgen gaan we shoppen, ben benieuwd of we nog iets leuks kunnen scoren!