Ribe

Het is nog steeds prima weer hier aan de Deense westkust. Een dagje naar Ribe was wel een goed idee. Eerst nog even een paar boodschappen doen. Yenthe had al snel gezien dat er wat lekkers te halen viel: “Zandje!” Daar bedoelt ze een croissantje mee. Hier is dat een wat harder broodje met zoetigheid erop en jam erin. Alles werd opgepeuzeld, behalve de jam. Die mocht papa wel hebben. Mmmmm lekkere kleffe jam met nog wat broodkruimels eraan.....
Ribe ligt op een uurtje rijden. Dat werd dus weer Dikkie Dik luisteren. Het viel me vandaag op dat er gezongen wordt over mevrouw Pauw met mooie veren. Kan aan mij liggen, maar een vrouwtjespauw is helemaal niet zo mooi. Dat is juist het mannetje. Dichterlijke vrijheid zullen we maar denken.
Ribe zelf is een prachtig stadje. Veel oude huisjes en twee mooie kerken. Het had veel weg van Stratford upon Avon, de woonplaats van Shakespeare. Yenthe wilde steeds maar naar de Big Ben (=kerk). Het waren dan ook wel hele mooie gebouwen, maar om nu twee keer naar binnen te gaan is ook weer zo wat.
In de middag zijn we naar het Vikingcenter gegaan, dat even buiten Ribe ligt. Een soort Archeon. Je kon er boogschieten, timmeren, vechten als een Viking, boerderijen bekijken enz. Er waren acteurs die alles nog levendiger maakten. Yenthe vond het timmeren geweldig en vond de paardenkoeien mooi (bruine harige koeien). Ze durfde ze niet te aaien, maar een kalfje dat we later tegenkwamen viel wel in de smaak. De roofvogelshow vond ik het mooiste, maar dat was Yenthe snel zat. Chantal vond het ook niet alles dus die lag in een deuk toen Yenthe zei “Verder lopen.”
Op weg naar het huisje lag Yenthe snel te pitten, dus zagen wij onze kans schoon om eindelijk eens wat anders dan Dikkie Dik te kunnen luisteren. Chantal had nog niet overgeschakeld of: “Hé, niet doen! Wil Dikkie Dik hebben.” Aaaaa!
Na het eten nog even een snurve-ijsje gegeten. Wie weet wat dat is wint de hoofdprijs.