Dagje dierentuin

We wilden voor Yenthe in ieder geval naar een dierentuin deze vakantie. Thuis hadden we gedacht aan Odense, maar dat is toch nog ruim twee uur rijden. Dat zag ik niet zitten. Chantal bij nader inzien ook niet. Dat zou bijna de afstand Naaldwijk-Emmen zijn en daar ga je ook niet voor één dagje naar toe. Dichterbij zat een dierentuin in de buurt van Billund, maar daar zit ook Legoland en twee keer naar dezelfde omgeving is ook weer zo wat. Gelukkig was daar ook nog Jyllands Park Zoo. Een kleine dierentuin die door anderen als dierentuin met hoog “kinderboerderijgehalte” omschreven werd. Dat leek dus ideaal voor onze Pollewop. Op de foto’s was ook een draaimolen te zien. Yenthe was helemaal om: “Grote draaimolen! Ik wil in de grote draaimolen!” Er waren namelijk genoeg speeltoetstellen voor de kleintjes.
Na een uurtje rijden kwamen we aan. Een heel rustig achterafweggetje. Ik dacht echt dat we de eerste (of enige) zouden zijn. Maar nadat we de laatste bocht hadden genomen bleek er toch al aardig wat volk te zijn. Voornamelijk Denen, een enkele Duitster en geen enkele Nederlander op de parkeerplaats te zien. We waren nog niet voorbij de kassa of het was: “Draaimolen! Waar is de draaimolen?!” Nou ja, voordat we de eerste apen gezien hadden zat mevrouw dus al in de draaimolen. Men had een handig systeem bedacht. Je had een strippenkaart nodig. Voor 50 krone (ruim 6 euro) kon je 11x in de draaimolen, op een soort botsautootje of in een treintje. Later bleek het ook nodig bij een boottochtje of een ritje door de dierentuin. Ponyrijden hebben we ons maar niet aan gewaagd. Yenthe had de dag van haar leven. Het treintje vond ze geweldig. Dikkie Dik moest ook mee en kreeg direct een denkbeeldige veiligheidsgordel om. Kijk, dat ziet papa graag, veiligheid voor alles. Het boottochtje werd een leuk vader-dochter momentje. Ik zat achter het stuur, maar Pollewoppie wilde van plaats wisselen om zelf te kunnen sturen. Ze duwde me bijna het bootje uit!
Met moeite hebben we alle dieren gezien. Steeds namen we Yenthe even mee, maar na drie verblijven was het alweer: “Speeltuin toe?” Fantastisch. Ze ging helemaal los. Niet verwonderlijk dat ze op de terugweg na vijf minuten al lag te slapen. Konden we eindelijk onze eigen muziek opzetten! Totdat ze na een half uur wakker werd….. “Hé, doe je nou? Ik wil nieuwe Dikkie Dik!” Zucht…..