I meet you in the bunker part two

Het is even rustig geweest rondom deze pagina, maar we hebben natuurlijk niet stil gezeten. Er stond voor vrijdag niet al teveel op de planning. 's Middags wandelen en 's ochtends ging ik met Yenthe knutselen op het park. Had gezien dat het eigenlijk pas vanaf 5 jaar was, maar ach knutselmama is erbij dan moet dat vast wel lukken. Bij aankomst had Yenthe al gauw gezien wat ze wilde doen. Mama!!! Stenen verven. Dus wij buiten op zoek naar een paar stenen en daarna verven en versieren maar. Yenthe ging helemaal los en na 4 stenen zei ze 'mama meer halen'. Dus daar ging ik weer terugkomend met een heleboel stenen. Voor iedereen werd er 1 geverfd;opa,oma,papa,Luna,tante Inge en ze werden allemaal voorzien van ogen. Wat had ze het naar haar zin! Nu nog meenemen naar huis, weer een kg zwaarder en ik wilde al veel mee terugnemen. Mijn favoriete drankje Appelsin en skyrr!
Na de middag gingen we wandelen en geocachen in het Blåbergse bos. Dit natuurreservaat is erg kenmerkend voor deze streek van Denemarken. Naald-en loofbos, hei en zandverstuivingen. Erg mooi, alleen zijn wandelpaden niet gebruikelijk. Dat was dus een hoop keer manoeuvreren met de wandelwagen. Gelukkig is die all terrain en zelfs door het mulste zand te trekken. Ons hoofddoel was om de geocache 'German House' te loggen. Ik had nl op foto's gezien dat het een grote kist was in een bunker. Helaas liep het even anders. De weg er naartoe was geen wandelpad, dus niet te doen met Yenthe. We moesten dan 500m klimmen. Verderop was er nog een bunker waar we 126m voor moesten klimmen en je raad het al. Ik wilde, maar Harrie vond het geen goed idee met Yenthe. Dus ging hij zelf en liet 2 beteuterde vrouwen achter... Yenthe wilde ook en ik kon haar amper tegen houden mama kom...schat zoeken. Dus wagen aan de kant en daar gingen we omhoog. Ze vond het echt spannend maar wilde echt hoger, terwijl ik dacht laten we maar teruggaan en wachten op Papa. Harrie had inmiddels de cache al gevonden en was op de terugweg, maar hij schrok dat we al zo dichtbij de top waren. Dus ook wij richting bunker waar het uitzicht echt fantastisch was! De klim was echt de moeite waard. Ik ging natuurlijk ook nog even zelf de bunker in, zodat ik dit van mijn bucketlist kan afstrepen. Maar ja toen terug. Erg stijl en op onze billen 1 voor 1 Yenthe vasthoudend naar beneden. En pollewoppie maar lachen, terwijl Harrie wel 20x zei dit mag je nooit meer doen hoor! Veel te gevaarlijk. Gelukkig kon hij er beneden nog wel om lachen. En Yenthe....die zei natuurlijk nog een keer!!!!! Terug naar de auto was nog een aardig eind lopen, dus was ze inmiddels in slaap gevallen. Zo kon ik nog wat geocaches doen onderweg naar het huisje.