Dag 13: De walvisvaart

Vandaag de langverwachte walvisvaart. Een leuk ritje naar Stø. Dat plaatsje is ect maar 1 straat groot en dan is het nog eenrichtingsverkeer ook! Hoe je weer thuis komt, moet je zelf maar zien. Echt ongelofelijk klein en krap!
Voordat het echte avontuur ging beginnen, hebben we eerst met Inge en Karin een fototentoonstelling bekeken. Daar had ik me veel van voorgesteld, maar het waren in totaal 10 foto's. Goed, ze waren dan wel in een formaat dat bij niemand thuis op de muur past. Mooi waren de foto's wel. De walvissen waren onderwater gefotografeerd en daar deed de fotograaf soms weken over. Hij moest eerst het vertrouwen van die dieren zien te winnen.
De boot kwam inmiddels aanvaren en we kwamen Nederlanders tegen die aan boord hadden gezeten. Zij hadden niets gezien en kregen hun geld terug! Dat beloofde niet veel goeds, maar we hadden goede hoop. Inge en Karin hielden het op precies 7 walvissen.
Eindelijk konden we dan aan boord. We kregen eerst een instructie voor het geval er iets mis zou gaan. Het weer was fantastisch en werd tijdens de tocht alleen maar beter. Een heerlijk zonnetje, zee lekker rustig, wat wil je nog meer. Het duurde niet lang of de eerste Noordse Stormvogels kwamen al nieuwsgierig bij de boot kijken. Leuke beestjes zijn dat. Maar Tallie wilde graag Jan van Genten zien, omdat we die vorig jaar in IJsland hadden gemist. Na ruim een uur op de boot, werd er een walvis gespot aan de linkerkant van de boot. Op datzelfde moment zag ik een Jan van Gent aan de rechterkant van de boot (ik weet niet wat stuurboord of bakboord is, sorry). Komisch gezicht: alle reizigers sprinten de ene kant van de boot op en roepen: "Whale, whale!" en Tallie en ik rennen de andere kant op: "Jan van Gent, Jan van Gent!". Die lui zullen wel gedacht hebben!
De walvis bleek een dwergvinvis te zijn. Verkijk je niet op de dwergvinvis, want deze kan nog altijd een metertje of 10 lang worden.
Later hebben we nog drie potvissen gezien, waarvan twee redelijk dichtbij. Ze lieten zelfs hun staart heel mooi zien, dat was vorig jaar in IJsland met de bultruggen minder goed te zien.
Na de walvissen werd er een vogelrots bezocht en als bonus lagen daar ook nog flink wat grijze zeehonden. In pak hem beet twintig minuten hebben we heel wat soorten vogels voorbij zien komen. Speciaal voor Karin en Inge een overzichtje (nclusief de soorten die we onderweg tegenkwamen):
Kleine Jager, Zeekoet, Zwarte Zeekoet, Alk, Papegaaiduiker, Aalscholver, Kuifaalscholver, Zee-arend, Jan van Gent, Noordse Stormvogel, Noordse Stern, Drieteenmeeuw, Stormmeeuw, Grote Mantelmeeuw.
Koud tot op het bot, maar wel zeer voldaan stonden we na 6 uur weer op de kant. Daar ontmoetten we een Nederlander die vroeg of de tocht leuk geweest was. Ook kwamen de Lofoten ter sprake. Die man zei dat de Lofoten nog mooier zijn dan dit gebied. Karin en Inge zagen er toen beteuterd uit, want zij slaan de Lofoten over. Wij niet, dus het beloofd iets moois te worden.