I meet you in the bunker

Zo we starten de dag met een heerlijk zonnetje hier in Denemarken. Gisteren had Yenthe al gezien dat er ook een groot indoor speelparadijs op het vakantiepark is en daar wilde ze vanochtend graag heen. Ze had het dan ook de hele tijd over ballenbak en ze wilde al weg in haar ondergoed, want ja ik had het gezegd! Samen met mama spelen vindt ze toch wel het allerfijnst. We begonnen bij het speelgedeelte van 0-5 jaar waar de grote ballenbak was. Ze wist niet hoe snel ze erin moest komen en sprong constant vanaf de rand erin. En spring...! En spring...! Hier was ook een grote glijbaan, die madam natuurlijk vanaf de onderkant benaderd, omdat je via de andere kant teveel moest klauteren. Ja, het is toch net de moeder die ook altijd de kortste weg kiest haha!! Inmiddels waren alle andere kindjes weggegaan en wilde Yenthe ook naar het grote gedeelte. Was benieuwd of ze dit wel zou durven, want de laatste keer in de meivakantie durfde ze echt niet te klimmen. En ja hoor, na eerst de fietsjes te hebben getest moest ik met haar mee naar boven, want ze had een glijbaan gezien. Klimmen, klauteren en kleine touwladders met alles moest ik mee en werd mijn conditie aardig op de proef gesteld. Gelukkig was ze vrij snel moe en gingen we nog even naar de buitenspeeltuin, voordat we weer terug naar het huisje gingen. Papa kon ondertussen op z'n gemak even netflixen zonder stoorzenders. De springkussens waren toch wel Yenthe's favoriet alleen als er niet teveel andere kinderen op waren, want zodra dat gebeurde riep ze 'mama eng!', dan moet je nog meer je evenwicht bewaren en dat vind ze nog erg lastig.
Na een broodje en een kopje Hollandse tomatensoep (van de Lidl) gingen we per fiets de omgeving verkennen en wat geocaches zoeken als we deze tegen zouden komen. Yenthe was erg moe van het spelen, dat ze al vrij snel in slaap viel achterop de fiets. Zo lief om te zien! We fietsten richting het strand en kwamen langs een mooi duingebied, wat een beetje lijkt op de banken in 's-Gravenzande, maar dan 10x zo groot. Netals bij ons in de duinen zijn er hier nog veel bunkers uit de 2e Wereldoorlog te vinden. Een populaire verstopplaats voor een geocache. Die ik natuurlijk graag wilde hebben, alleen vond Harrie het geen goed idee om dit in m'n eentje te doen. Ach, voor alles heb ik wel een oplossing. Vlakbij een bnker waar een cache lag zag ik iemand lopen die verdacht veel op een geocacher leek. Dus nog voordat Harrie kon zeggen dat ik wel even kon kijken was ik al bijna bij de bunker. Het was inderdaad een Duitse geocacher die stond te wachten op een ander die bezig was om te loggen. Ik hem even al mijn charmes in de strijd gegooid en dat hielp want ik mocht ook het logboekje tekenen op voorwaarde dat ik wel een foto maakte van hen. Geweldig! Een bunkercache met moeilijkheid 2-3,5 en ik heb er niet eens echt veel voor hoeven doen. Na dit avontuur liepen we gezamenlijk terug naar hun auto en ik naar Harrie die natuurlijk weer niet verbaasd was dat ik dit voor elkaar had gekregen. Yenthe was inmiddels wakker geworden en wilde ook nog graag een schat vinden.
Vlakbij het strand waren een paar oude Deense vissershutjes waar een geocache verstopt zou liggen. Yenthe hielp mee zoeken en al gauw hadden we de schat in handen, die zij daarna natuurlijk zelf wilde terugliggen. Zo schattig om te zien en ze wist nog precies waar hij vandaan kwam. Inmiddels hadden we bijna 15km gefietst en was het tijd om weer naar huis te gaan. Daar hebben we nog even heerlijk met z'n allen gevoetbald. Het is hier heerlijk genieten!