Dag 15: Op weg naar Dublin

Belfast werd vandaag al vroeg verlaten om op weg te gaan naar Dublin. Onderweg lagen twee tussenstops, beiden met een culturele/historische achtergrond. De eerste tussenstop was bij Monasterboice. Daar is een begraafplaats met de mooiste Keltische kruizen die bewaard zijn gebleven. Het is ook nu nog in gebruik als een begraafplaats. Je ziet er dus moderne en oude grafstenen door elkaar heen. Monasterboice is waarschijnlijk zo’n 500 na Chr. al gesticht. De twee ruïnes van kerkgebouwen zijn van een veel later tijdstip (rond 1200). De ronde toren is ook hier weer present, alleen is hier het dak eraf. Er is namelijk in 1095 brand ontstaan en alle schatten en geschriften van het klooster zijn toen verloren gegaan. Het is me opgevallen dat er in Ierland veel overgebleven is van voor 1000 voor Chr. Dat is in Nederland niet het geval. Die tijd is voor Ierland heel belangrijk geweest. Het eiland bestond toen nog uit heel veel kleine koninkrijken. Die koninkrijken zijn nu nog terug te vinden als counties. Vergis je niet, dat zijn er zo’n 36. Van een eenheid was dus zeker geen sprake.
Van Monasterboice dat net boven Drogheda (what’s in a name) ligt, ging de reis verder naar Newgrange. Daar zijn vele grafheuvels uit de Steentijd opgegraven. Het zijn eigenlijk grote hunebedden en stammen ook uit die tijd. Ze werden eerst gebruikt als grafheuvel, maar later werden het mystieke plaatsen die gebruikt werden voor zonaanbidding. In de eerste eeuwen na Christus werden de heuvels zelf bewoont (er werden gewoon huizen/hutten op gebouwd) en eromheen muren en grachten om het goed te kunnen verdedigen. Newgrange staat op de lijst van UNESCO als werelderfgoed. Het is dan ook druk bezocht en toen wij aankwamen om een uur half twaalf, waren de rondleidingen tot na twee uur al vol. Zonder gids mag je er niet bij komen. Een tweede gebied met grafheuvels was nog wel beschikbaar. Dit gebied heet Knowth en is eigenlijk misschien nog wel mooier. Newgrange is een grote grafheuvel, maar Knowth bestaat uit een grote met daar omheen allemaal kleinere heuvels. De gids was erg goed en gaf veel informatie over het gebied. Weer veel van opgestoken. We mochten ook in zo’n heuvel kijken en op de grootste heuvel had je een prachtig uitzicht over de regio. Het was redelijk weer, dus je kon echt heel ver kijken. Er vlogen veel zwaluwen rond over de heuvels, maar het viel me op dat het niet allemaal boerenzwaluwen of huiszwaluwen waren. Die zie je heel veel in Ierland en Groot Brittannië. Hier zag ik een paar bruine zwaluwen. Dit moesten Oerverzwaluwen zijn. En ja hoor, boven de ingang van een grafheuvel zaten allemaal gaten in het zand. Dat waren Oeverzwaluw nesten. Mooie bonus voor de vogelliefhebber.
Jammer dat Newgrange vol was, maar hier kwam geocaching weer om de hoek kijken. Iemand heeft een geocache bij Newgrange neergelegd, net buiten het gebied waar je alleen met een gids mag komen. We zijn er naar toe gereden en konden zo mooi over een heggetje heen een foto van de grafheuvel van Newgrange schieten.
We vervolgden onze weg naar Dublin, waar we helemaal niet bij het centrum uitkwamen. Maar de TOMTOM gaf dit toch echt aan. Bijna bij de eindbestemming moesten we nog tol betalen. Ik dacht nog even dat we bij de ferry aankwamen. In mijn gedachten reed ik al zo de boot op naar Wales. Uiteindelijk bleek het allemaal wel te kloppen. Het hotel ligt in en buitenwijk, maar het centrum is prima bereikbaar met een treintje. Ook de Hop-on-Hop-off bus komt hier ’s ochtens speciaal een keertje langs. Dat gaan we morgen dus zeker doen. De koffers naar de kamer brengen was weer een probleem. Een trap naar de receptie, dan een lange gang door. Een trappetje naar beneden. Dan een lift. Dan een trappetje omhoog, weer twee treden naar beneden, de hoek om en dan plof je eindelijk met een dubbele hernia op je bedje. Gelukkig is er een bad, dus ik ga vanavond even lekker met rubber eendje een duik nemen.