Dag 16: De weg naar huis is ingezet

Vandaag hebben we Ierland verlaten. Met pijn in ons hart, maar ja, zo gaat dat met vakanties. Time flies when you're having fun. And fun we had!
We hebben een beetje uitgeslapen en na het ontbijt hebben we nog maar even wat extra rust gepakt. De ferry ligt dan wel dichtbij (een kwartiertje ongeveer) maar daarna moest nog een ruime 300 km overbrugd worden naar Stratford upon Avon. De boot ging prima op tijd. Chantal ging nog even in het winkeltje kijken. Dat duurde wel erg lang en ik had dan ook twee logikwispuzzels af toen Chantal weer terug kwam. "Je raadt nooit wat in gekocht heb!" kwam Tallie glunderend aanlopen na bijna een half uur. Bleek ze nog meer souvenirs gekocht te hebben. De thuisblijvers hoeven niet in de war te zitten! Over de weg naar huis is op zich niets te vertellen. Chantal heeft daar niet zoveel van mee gekregen, dus dat maakt dan ook niet uit. Ze zat kilometers lang naar de schaafwond op haar pols te kijken. Een dwanger vindt dat maar niks en eigenlijk wil ze het korstje eraf hebben. Maar dat mag van mij niet. Ze lijkt wel een kat of een hond met een zere poot. Ze zit er de hele tijd met een pruillipje naar te staren. Echt een heel zielig gezicht. Al vrij snel ging Tallie dan maar slapen. Snurk......snurk....Chester....snurk....ronk....Manchester......geeuw.....Birmingham......snurk....Stratford! Zijn we er nu al?
In Stratford is morgen nog veel te doen, want dit is de geboorteplaats van Shakespeare. Dat kan ik extra waarderen, want afgelopen voorjaar was ik producent van het schooltoneel en laten we nu net het beste stuk van Shakespeare gespeeld hebben: Romeo & Julia. We gaan onze vakantie dus nog met een stukje cultuur afsluiten.