Dag 14: Belfast een stad met verschillen

Gisteravond nog even de wonden schoongemaakt van de val met de fiets en deze zagen er gelukkig vanochtend al een stuk beter uit. Wel bont en blauw op m’n handen en benen, maar wees gerust verder is er niets aan de hand.
Vandaag stond er een sightseeing tour door Belfast op het programma. Belfast is bij veel mensen bekend als de stad van de conflicten, maar heeft natuurlijk veel meer dan dat te bieden. We gingen met een open bus langs alle bezienswaardigheden en bijzonderheden van de stad. De tour bestond uit twee delen van drie kwartier met daartussen een tussenstop van 10 min. Ik wilde erg graag bovenin zitten om zo goed mogelijk foto’s te kunnen maken, maar helaas waren alle plekken aan de rand van de bus al bezet. Ineens stonden er mensen op en ik wist niet hoe snel ik naar die plaats toe moest gaan. Helaas waren deze mensen alleen wat te drinken gaan halen en kwamen terug. Jammer… Maar halverwege de tour was er nog een kleine tussenstop en toen kon ik wel aan de rand van de bus zitten.
Het eerste gedeelte van de tour begon bij de Albert Memorial Clock, ook wel de Big Ben van Belfast genoemd. Hij is dan ook ontworpen door dezelfde ontwerper als de Big Ben in London en aan de zijkant voorzien van een standbeeld van prins Albert. Daarna kwamen we aan in de haven van Belfast die vooral bekend is omdat hier de laatste onderdelen voordat de Titanic te water ging zijn gebouwd. Scheepsbouw was een belangrijke inkomstenbron en twee enorme scheepswerfkranen herinneren nog aan deze tijd. In 2007 is hier het laatste schip gebouwd en sindsdien maken deze kranen deel uit van het stadsbeeld. Via een stukje snelweg waar je toch wel goed je bril moest vasthouden, anders was je hem echt kwijt kwamen wij in de wijk Stormont. Hier bevindt zich op een groot landgoed het gebouw van het Noord Ierse parlement. Op dit landgoed is in het verleden ook George Best herdacht de beroemde Noord Ierse voetballer die oorspronkelijk uit Belfast kwam. Er was geen plaats te vinden waar ze zoveel mensen konden opvangen, dus dan maar de tuin van het parlement. Dan moet je toch wel een zeer groot voetballer zijn geweest, want ook het vliegveld is naar hem vernoemd. Hierna ging de rondrit verder door Oost Belfast, de plaats waar vorige week nog rellen waren. Er is goed te zien dat hier vooral protestanten wonen, omdat er overal Engelse vlaggen hangen. Op de muren zijn veel schilderingen te zien, zogenaamde murals die uiting geven aan de manier van denken. Er was bijvoorbeeld een tekening van een man met een geweer, maar vanaf welke kant je ook keek het leek net of hij je bleef aankijken. Best beangstigend. Verder is de wijk geheel afgeschermd met hekken en voor veel ramen zitten extra tralies uit angst om er maar iets doorheen geworpen te krijgen. Aan de zijkant van deze wijk bevinden zich een aantal katholieke huizen die worden afgeschermd door tralies en een poort. Deze gaat dicht als er ongeregeldheden optreden. Dit maakte een hoop indruk en we waren er stil van.
Na een tussenstop bij het startpunt van de bus gingen we verder richting St .Annes Cathedral en de City hall. Twee mooie gebouwen, maar de cathedral heeft toch iets eigenaardigs. Bovenop staat een lange punt die hoog de lucht in reikt als teken dat er ooit vrede zal komen in Belfast. Echt lelijk om dit op z’on oud gebouw te plaatsen. Ach, het zal wel z’n redenen hebben. Hierna kwamen we langs het indrukwekkendste gedeelte van de tour. We reden langs verschillende murals in de katholieke wijk en ook langs de peacewall. De peacewall is een hoge muur met hekwerk om de katholieken en de protestanten te scheiden. Deze staat bij een wijk die door het geweld geheel was weggevaagd, maar afgelopen jaren weer is opgebouwd. Hier bevindt zich ook de Road without end. Aan beide kanten van de peacewall. Erg indrukwekkend om te zien en ze hopen dat dit nog eens 1 weg zal worden.
Na deze sightseeingtour hebben we nog een ronde tour gedaan voor wat extra mooie foto’s, ja je komt er tenslotte niet dagelijks! Toen hadden we toch wel zoveel gezien en gehoord dat het tijd was om bij de Starbucks een bakkie te doen. Ik wilde graag een citymok van Northern Ireland, maar bij het afrekenen deed de creditcard het niet. Harrie werd al ongeduldig en wilde geld gaan halen bij de dichtstbijzijnde bank. Zo gezegd, zo gedaan alleen moet je dan niet het zakje met de mokken meenemen terwijl je niet betaald heb. Oeps!! Gauw teruggegeven en geld gehaald. Ik was het al bijna zat, maar ja ik had Sandra beloofd er ook een voor haar mee te nemen. Dus bij deze geregeld.
Inmiddels was het tijd geworden om te eten en we dachten dit wel even in het hotel te doen. Nee, dus…Op zondag is het restaurant gesloten! Niet echt klantvriendelijk, dan maar naar een bistro een straat verderop. Zag er leuk uit en heerlijk zitten in de zon. Dat was dan ook het enige. Het eten duurde ontzettend lang en bij Harrie’s hoofdgerecht hoorde nog uienringen en die kwamen maar niet. Aan een serveerster gevraagd, maar nog steeds geen uienringen. Heeft Har inmiddels al afgerekend en staan we nog even te praten met mensen uit Belfast komen daar de uienringen!!!! Ja, nu hoeft het niet meer. De mensen waarmee we stonden te praten vertelde dat dit een nieuw restaurant is waarvan de eigenaar een vriend van hun is. Ze waren gekomen om de boel eens te keuren, nou die keuring krijgt een dikke onvoldoende. Lang wachten, terwijl het eten wel erg lekker was. Wij maken ook altijd wat mee in een restaurant.
Morgen op naar Dublin, hopelijk met net zulk mooi weer als vandaag. Ben zelfs weer verbrand!