Dag 4: Oude gebouwen en een vaag hotel

Vandaag de reis naar Waterford met een tussenstop in Kilkenny en de Jerpoint Abbey.
Bij het uitchecken even een praatje gemaakt met de receptioniste. Nice wheater! My wife actually got sunburned yesterday! That's a miracle in Eire! A good thing you could say. Zoals jullie inmiddels wel begrijpen is er iets van een wonder bezig in Ierland. We zijn nu al drie dagen hier en er is nog geen druppel regen gevallen. Sterker nog, er is nauwelijks bewolking. Die Ieren hebben dat serieus nog nooit meegemaakt. Zojuist keek ik even op de site van de WOS en ik geloof dat zich bij jullie een watersnood begint af te spelen. Windkracht 8 en riolering die het niet aan kan. Het is toch juli in Nederland of niet? Ongelofelijk dat wij het weer zo treffen. Nou ja, wees getroost, zaterdag krijgen wij ook regen.
Op naar Kilkenny. Volgens de folders is dat een middeleeuws stadje. We hadden ons hele romantische taferelen voorgesteld. Dat viel toch wel wat tegen. Het was best een druk stadje. Okay, Kilkenny Castle mag er zijn, met zijn mega grote grasveld, dat keurig bijgehouden wordt door Tinus de terreinknecht. Ik heb hem uitgenodigd om in De Lier ons tuintje eens te komen maaien. Dat is nog eens andere koek. Ook St. Canice's Cathedral mag er zijn. Hier staat ook weer een Round Tower zoals in Glendalougd. Al met al viel dit stadje een beetje tegen. Gelukkig hadden we in een boek met 1001 dingen die je gezien moet hebben, thuis al gelezen dat je naar Jerpoint Abbey moest gaan. Bleek een schitterende ruine te zijn. We kregen een goede tour met gids, waaraan in totaal vijf mensen meededen (en dan reken ik de gids mee!). We kregen alle feitjes keurig verteld. Hoe de monniken leefden, dat daar ook rangen en standen waren. Bijzondere grafstenen, waarom het dak eraf was enz. Genoten van deze prive rondleiding. Veel zwaluwen nestelden in deze ruine, daar was ik nogal door afgeleid.
Toen begon het grote avontuur pas. Het hotel in Waterford. Eerst de auto maar eens parkeren. Hmmm. Betaald parkeren op een terrein voor het hotel. Doorrijden dan maar. Steeds smallere steegjes. He, hier kan ik keren. Dat is de brandweerkazerne! Maakt niet uit... de brandweer maakt het altijd uit! Achter het hotel was een steegje, mocht je een half uur staan om te lossen. Chantal in de auto blijven zitten, kon ik inchecken. Kreeg ik een hele routebeschrijving. U denk... voor de parkeerplaats. Mis.... voor de hotelkamer..... Parkeren kon alleen aan de andere kant van de stad (nou ja, stadje) of aan de overkant voor 5 euro. Dan maar aan de overkant. Tallie opgehaald, geparkeerd. Koffers eruit. "Hebben we echt alletwee die zware koffers nodig?" "Ja, want onderbroeken zitten allemaal in de rode koffer en andere kleding zit weer in de blauwe koffer." "*&^&*&%& (censuur, red.)" Ik leg u even uit hoe je van de receptie naar je hotel kamer kwam: U neemt de lift naar de eerste verdieping. Vervolgens gaat u rechts af, volg de gang, deze maakt een S-bocht. Als u niet meer verder kunt, naar rechts. U komt een trappetje van vier treden tegen aan uw linker hand. Neem de koffers op uw rug naar boven (*#$#%$#) en ga rechts af. U komt bij een deur die niet open kan (bleek een knopje te zitten kwam ik later achter). Andere hotelgasten helpen u vast door de deur. Vervolgens links om de hoek naar een tweede lift. Die neemt u naar de vierde verdieping. Daar gaat u rechts af om de muur heen, waar weer een deur is die u open kunt doen met uw hotelkaart/sleutel. Uiteindelijk loopt u nog zo'n twintig meter verder en vindt u uw hotelkamer. En dan blijkt de kamer........ Fantastisch te zijn. Een heel groot tweepersoonsbed, met daarnaast nog een groot eenpersoonsbed. Internet aansluiting via de kabel, breedbeeldtelevisie, ligbad en een airco! Het is een hele tocht, maar dan heeft u ook wat!
Toen nog eten. We durfden eigenlijk niet naar het restaurant van het hotel, want hoeveel strippen is dat met de bus... Waterford even rondgelopen, maar Chantal vond alleen een pub naar haar zin. Het menu zag er redelijk uit. Eenmaal binnen schrok ze dat het zo'n donkere tent was. Maar ja, dat normaal voor een pub. Toch maar naar het hotel om daar te eten. Vage tafeltjes en stoeltjes. Hardstikke klein, had het meteen al in mijn rug. Vrouw Holle hielp ons. Ging allemaal lekker rommelig. Brak bij onze buren een stuk hout van zijn stoel! Het eten was verrassend genoeg juist weer heel goed. Als toetje had ik een soort van bananenvlaai! Heerlijk. Nu lekker in bad en dan lekker slapen. Morgen naar Cork en Blarney Castle (ze zijn hier gek op kastelen en zo).