Dag 7: Wat een weer!

Vanmorgen kregen we bij het ontbijt weer een kleine menukaart waar dit keer ook pancakes op stonden. Dit namen we natuurlijk na al een week toast gegeten te hebben. En het was echt smullen! Tijdens het ontbijt werd ook vader Cees favoriete muziek gedraaid, nl. Johnny Cash. Dat riep toch wel wat nostalgie van thuis op.
Hierna snel de spullen ingepakt en op naar de Dunloe Gap. Ik had op internet en in folders gezien dat dit erg mooi was, dus dit stukje Ierland konden we zeker niet overslaan. We volgden de borden richting the Gap en al snel kwamen we op een zeer smalle weg met aan weerskanten bergen. Harrie maakte nog een grapje of dit wel goed was, maar we zagen ook veel toeristen met paard en wagens die kant opgaan dus het moest goed zijn. De weg duurde en duurde, maar gelukkig zaten wij droog terwijl het buiten goot. Kreeg al medelijden met de toeristen in de wagens, maar ja je kiest er toch zelf voor in dit weer. Na ongeveer 3 km smalle weg was de parkeerplaats nog steeds niet in zicht. Har begon ook wat te sputteren of ik het wel goed gelezen had, want de weg werd echt steeds slechter. Ik had het niet gelezen, maar alleen van de plaatjes gezien. Ja, ik had beter moeten weten. Een gap (kloof) loopt tussen twee bergen in en is vaak erg lang en smal! Gelukkig kwam er na ongeveer drie kwartier eindelijk een punt op weg waar we konden keren. Onderweg terug zag ik ook nog een cache op de kaart, dus die moest ook nog even worden meegenomen. Maar zelfs in zulk slecht weer is geocachen niet te doen. Ik lag op m’n kont voor ik er erg in had en kwam niet meer bij van het lachen (dit allemaal in de stromende regen en veel wind!) Na 2 uur vertraging konden we dan eindelijk doorrijden naar onze volgende stop bij de Cliffs of Moher.
De Cliffs of Moher is de bekendste toeristische trekpleister van Ierland. Het zijn 7 hoge kliffen aan de rand van de Atlantische oceaan waar veel zeevogels leven. Het weer er naartoe was niet al te best, maar op de parkeerplaats aangekomen was het droog. Wat een geluk. Er stond alleen wel ontzettend veel wind, want ze hadden windkracht 8 voorspeld. Dit was ook erg goed te merken terwijl we naar de cliffen liepen. Je moest je echt goed vasthouden, anders blies de wind je weg. Maar eenmaal op het plateau aangekomen was het uitzicht echt fantastisch! Het lijkt veel op de Noordkaap, alleen veel groener. Bij de cliffs of Moher is ook een bezoekerscentrum gevestigd waar veel wordt verteld over de geschiedenis , de natuur en dieren die op de cliffen leven. Natuurlijk ook de Jan van Gent, maar deze hebben we door de wind helaas niet gezien. Tijdens een bezoek aan de souvenirshop in het bezoekcentrum werd er omgeroepen dat de weersomstandigheden erg gevaarlijk waren en je dus voorzichtig moest zijn. Zelfs dan zijn er nog mensen die langs het bordje verboden, dangerous lopen en de rand van de cliff een foto maken. Echt ontzettend gevaarlijk, want op die plek stond zelfs een gedenkteken voor de mensen die daar zijn omgekomen.
Na dit winderige avontuur zijn we gauw richting hotel gereden in Ennis. Bij de receptie werd gevraagd of de portier onze koffers moest dragen, maar ach dat kunnen we zelf. Ook de kamer is weer superdeluxe. Har vroeg zich al af of ik z’on dure vipreis had geboekt, maar dit viel eigenlijk wel mee. Vanavond gaan we in de bar van het hotel ook nog genieten van Ierse muziek onder het genot van een Guiness of een ander drankje.