Dag 12: Causeway Coastal Route

Vandaag een mooie dag gehad langs de Noord-Ierse kust. Hier ligt de zogenaamde Causeway Coastal Route. Onderweg liggen er de nodige kastelen, ruïnes en mooie uitzichten te wachten. We zijn eerst naar Ballycastle gereden. Daar ligt een rotseilandje vlak voor de kust en men heeft een touwbrug over de Atlantische Oceaan gespannen (ongeveer 25 meter hoog) om zo het eilandje te kunnen bereiken. Chantal had dat al in de folders gezien. We konden het eerst niet zo goed vinden, maar gelukkig hielp de GPS ons. Daar staan allerlei attracties al op voorgeprogrammeerd door de Garmin fabriek. Dan valt het nog niet mee om er naar toe te rijden, want Tallie en navigeren is een ongelukkige combinatie. “Harrie, de weg maakt nu een knik als het goed is.” Tallie kijkt alleen naar haar schoot waar de GPS ligt. Ik kijk ondertussen natuurlijk wel op de weg en zie een T-splitsing aankomen met recht voor mijn neus alleen een huizenblok. Dus hoezo knik in de weg? “Waar moet ik nou heen, Tallie?” “Nou, gewoon die knik volgen!” “Links of rechts? Wat bedoel je nou?!” “Dat snap je toch wel?” ……… Jullie begrijpen dat ik dan mijn geduld een beetje verlies? Uiteindelijk kwamen we dan toch aan. En het was de moeite waard. Prachtig weer (gewoon zonder jas buiten aan de kust!) en nog niet al te druk met andere toeristen. Vanaf het wandelingetje naar de touwbrug toe konden we al iets heel moois zien, namelijk Jan van Genten. Dat zijn hele mooie zeevogels, verwant aan de pelikaan. Chantal en ik wilden die dolgraag zien en de boottocht die vorige week afgelast werd, ging naar de grootste kolonie van deze vogels. Gelukkig hebben we ze nu dus toch gezien. Nadat we de brug over waren gegaan hebben we lekker op een rots zitten lunchen met een prachtig uitzicht over een spiegelgladde oceaan en Rathlin Island in de verte. Er waren veel vogels te zien, zelfs een heel mooi kuiken op een richel waar we een foto van gemaakt hebben. Uiteindelijk kwamen er zelfs twee Jan van Genten vlak voor onze neus voorbij vliegen. We hebben ze zelfs op de foto! De afgelaste boottocht is dus alweer helemaal goed gemaakt. Als bonus zagen we op de terugweg nog een parelduiker (dat is ook een vogel en geen gastarbeider uit Indonesië of zo….).
Na het avontuur op de touwbrug zijn we naar de Giant’s Causeway gereden. De parkeerplaatsten waren zo’n beetje helemaal vol, maar gelukkig konden we bij een oud station parkeren. De Giant’s Causeway is een gebied met allemaal basaltafzettingen. Dan niet een klein stukje, maar meters hoog en meters ver de zee in. Ze hebben allemaal een mooie zeshoekige vorm en sommige basaltblokken zijn wel 15 meter hoog. Moeilijk om uit te leggen, maar het lijken wel traptreden voor een reus om de oceaan in te kunnen stappen. Verderop was er nog een vreemde rots, in de vorm van een laars. De legende vertelt dat de plaatselijke reus zijn laars uit gedaan heeft om sneller te kunnen lopen.
Daarna zijn we nog naar Dunluce Castle geweest en even buiten rondgekeken, maar de energie van onze Tallie was op (die van mij ook wel trouwens). Even boodschappen gedaan voor morgen, want we gaan dan vroeg de pad op om naar Rathlin Island te gaan, waar een kolonie papegaaiduikers zit (en een aantal caches). De ferry tocht is reeds gereserveerd en dit keer is het weer schitterend. Sowieso blijft het hier de komende dagen twintig graden en zonnig! We treffen het over de hele vakantie gezien dus wel met maar twee dagen echt slecht weer. Op internet hebben we gezien dat De Lier er minder goed vanaf gekomen is. Ga je naar Ierland, werden we gewaarschuwd voor het slechte weer daar, maar dan blijkt het allemaal zo uit te pakken. We prijzen ons gelukkig.